Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκουστάβο Πέτρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκουστάβο Πέτρο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Gustavo Francisco Petro Urrego (Ισπανικά)
Γέννηση19  Απριλίου 1960
Ciénaga de Oro
ΚατοικίαΜπογκοτά[1][2]
ΨευδώνυμοAureliano[3] και Comandante Andrés[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΚολομβία
Ιταλία[5][6]
ΘρησκείαΚαθολικισμός[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙσπανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
ΣπουδέςUniversidad Externado de Colombia (έως 1982)
Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα (έως 1995)[8]
Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λουβέν (έως 1995)[9]
High School of Public Administration of Colombia. (ESAP) (έως 1990)[10]
Pontifical Xavierian University (έως 1994)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
οικονομολόγος
συγγραφέας
αντάρτης (έως 1990)
περιβαλλοντολόγος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαAlternative Democratic Pole, Humane Colombia, Alianza Democrática, Alternative Way και Regional Integration Movement
Πολιτική ιδεολογίαcivil libertarianism
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςcriminal possession of a weapon[11]
Οικογένεια
ΣύζυγοςVerónica Alcocer (2000–2024)
Verónica Alcocer (από 2000)
ΤέκναSofía Petro
Nicolás Petro
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΚολομβιανή σύγκρουση
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Κολομβίας (από 2022)[12]
ΒραβεύσειςLetelier-Moffitt Human Rights Award (2007)[13]
τάγμα του Μπογιακά (2022)[14]
Order of San Carlos (2022)[14]
επίτιμος καθηγητής (2018)[15]
κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (2023)[16]
Grand Collar of the State Of Palestine (4  Ιουνίου 2024)
Ιστότοπος
gustavopetro.co
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκουστάβο Πέτρο (πλήρες όνομα: Γκουστάβο Φρανσίσκο Πέτρο Ουρέγκο, ισπανικά: Gustavo Francisco Petro Urrego), γεννηθείς το 1960, είναι Κολομβιανός πρώην αντάρτης και σήμερα πολιτικός. Σήμερα υπηρετεί ως γερουσιαστής, ενώ έπειτα από τις προεδρικές εκλογές του 2022 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Κολομβίας και ορκίστηκε στις 7 Αυγούστου 2022.[17][18][19]

Γεννήθηκε στις 19 Απριλίου του 1960 στην πόλη Σιενάγα δε Όρο του διαμερίσματος της Κόρδοβας, στην Κολομβία. Σε νεαρή ηλικία (17 ετών) εντάχθηκε στην επαναστατική οργάνωση «Κίνημα της 19ης Απριλίου» ή M-19, μία αριστερή, εθνικιστική και αντάρτικη ομάδα, που μαχόταν για τα δικαιώματα των εργατών.[20] Κατά την διάρκεια της συμμετοχής του στην οργάνωση αυτή απέκτησε το ψευδώνυμο «Commander Aureliano», ενώ καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών για παράνομη οπλοκατοχή.[21] Χρησιμοποίησε την επιρροή του στην M-19 για να προωθήσει ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της κυβέρνησης και της οργάνωσης, οι οποίες τελικά οδήγησαν στην διάλυσή της το 1990 και στην μετατροπή της σε πολιτικό κόμμα.[22]

Μετά την εγκατάλειψη της επαναστατικής δράσης, ο Γκουστάβο Πέτρο εκλέχτηκε βουλευτής το 1991 και το 1998, ενώ στο ενδιάμεσο είχε διοριστεί διπλωμάτης στην πρεσβεία στο Βέλγιο. Εκείνη την περίοδο δεχόταν συχνά απειλές για την ζωή του.[23]

Το 2010 κατήλθε για πρώτη φορά στις προεδρικές εκλογές του ίδιου έτους. Συγκέντρωσε 1,3 εκατομμύρια ψήφους, δηλαδή το 9% του συνόλου, ενώ κατατάχθηκε 4ος στην σειρά. Το 2011 εκλέχτηκε δήμαρχος της Μπογκοτά.[24] Κατά την διάρκεια της θητείας του ως δημάρχου αντιμετώπισε μία πρόταση ανάκλησης από την αντιπολίτευση. Μάλιστα, ο Γενικός Εισαγγελέας με μία αμφιλεγόμενη απόφασή του, στις 9 Δεκεμβρίου του 2013, απομάκρυνε τον Γκουστάβο Πέτρο από το αξίωμά του και του απαγόρευσε από το να συμμετέχει σε εκλογές για τα επόμενα 15 χρόνια.[25] Τελικά όμως, η απόφαση αυτή ανατράπηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Μπογκοτά. Η περιπέτεια αυτή τον ανέδειξε σε κατεξοχήν ηγέτη της Κολομβιανής αριστεράς.[26]

Στις εκλογές του 2018 διεκδίκησε για δεύτερη φορά την προεδρία. Κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών, όπου και συγκέντρωσε το 41% των ψήφων, δίχως να καταφέρει να νικήσει τον δεξιό υποψήφιο Ιβάν Ντούκε. Φέτος ήταν ξανά υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές. Στον πρώτο γύρο, που διεξήχθη στις 29 Μαΐου του 2022, βγήκε πρώτος με ποσοστό 40%.[27] Στον δεύτερο γύρο αντιμετώπισε τον δεξιό λαϊκιστή Ροντόλφο Ερνάντες, τον οποίο και νίκησε, συγκεντρώνοντας το 50,44% των ψήφων.[17]

Ορκίστηκε πρόεδρος στις 7 Αυγούστου 2022.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.youtube.com/watch?v=p3t9tCLTc7s.
  2. ↑ www.kienyke.com/politica/gustavo-petro-a-punto-de-perder-su-casa-de-bogota.
  3. ↑ www.bbc.com/mundo/noticias-america-latina-61860867.
  4. ↑ www.noticiasrcn.com/colombia/detalles-ineditos-del-primer-amor-de-gustavo-petro-426077.
  5. ↑ www.lafm.com.co/politica/gustavo-petro-dice-que-es-italiano-y-no-necesita-visa-estados-unidos.
  6. ↑ www.semana.com/confidenciales-semanacom/articulo/petro-dice-que-tiene-ciudadania-italiana-y-no-necesita-visa-a-usa/593474.
  7. ↑ www.eltiempo.com/politica/partidos-politicos/gustavo-petro-en-que-cree-el-candidato-a-la-presidencia-648636.
  8. ↑ www.semana.com/nacion/articulo/gustavo-petro-no-acredita-estudios-de-posgrado/470625.
  9. ↑ «Semana especial». (Colombian Spanish) Semana.
  10. ↑ «La controversia por los títulos de Gustavo Petro».
  11. ↑ www.lasillavacia.com/historias/silla-nacional/volvera-a-jugar-el-pasado-de-petro-en-esta-campana-/.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2022.
  13. ↑ www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-2696624.
  14. ↑ 14,0 14,1 noticias.caracoltv.com/politica/ivan-duque-le-entrega-tres-condecoraciones-a-gustavo-petro-rg10.
  15. ↑ www.lafm.com.co/politica/gustavo-petro-galardonado-por-la-universidad-nacional-de-lanus.
  16. ↑ BOE-A-2023-10091.
  17. ↑ 17,0 17,1 «Former guerrilla Gustavo Petro wins Colombian election to become first leftist president». the Guardian (στα Αγγλικά). 20 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2022. 
  18. ↑ «Who is Gustavo Petro, the former guerrilla wants to be the new president of Colombia». Zyri (στα Αγγλικά). 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. [νεκρός σύνδεσμος]
  19. ↑ Anonym. «Who is Gustavo Petro, the leftist candidate who is trying for the third time to reach the presidency of Colombia». newsrnd.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 
  20. ↑ «Colombia presidential election: Who is Gustavo Petro?». France 24 (στα Αγγλικά). 30 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 
  21. ↑ «Who is Gustavo Petro, the former guerrilla wants to be the new president of Colombia». Zyri (στα Αγγλικά). 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. From his time as a guerrilla it is known that he was known as the “Commander Aureliano” and was sentenced to 18 months in prison by military criminal justice. After laying down his arms, Petro turned to politics and held various positions, such as Representative to the Chamber for Cundinamarca, diplomatic attaché for Human Rights at the embassy in Belgium, senator and mayor of Bogotá (2012-2015). [νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ «Gustavo Petro, a political biography - Colombia PoliticsColombia Politics». web.archive.org. 24 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. After the siege, Petro used his influence within M-19 to promote peace talks with the government, helping to bring about the eventual dismantling of M-19 in 1990, and the subsequent amnesty for its members. After full re-incorporation into civilian life, Petro was elected representative for Cundinamarca in 1991. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. ↑ «Gustavo Petro, a political biography - Colombia PoliticsColombia Politics». web.archive.org. 24 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. Three years later, Petro was appointed as to a diplomatic role in Belgium, under the Samper administration. The continuous death threats he received were an influential factor in his accepting the diplomatic post. Back in Colombia, and after an ill-fated attempt in the 1996 Bogotá mayoral election, Petro was once again elected representative in 1998. This time for the Bogotá constituency. It was during this second term in Congress, that Petro began to establish a reputation for being a thorn in the side of the Colombian political establishment. CS1 maint: Unfit url (link)
  24. ↑ «Gustavo Petro, a political biography - Colombia PoliticsColombia Politics». web.archive.org. 24 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. Running, for Progresistas Petro won the 2011 Bogotá mayoral election defeating Enrique Peńalosa and Gina Parody. CS1 maint: Unfit url (link)
  25. ↑ «Bogota mayor Gustavo Petro sacked and banned from office» (στα αγγλικά). BBC News. 2013-12-10. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-25310963. Ανακτήθηκε στις 2022-05-31. 
  26. ↑ «Who is Gustavo Petro, the former guerrilla wants to be the new president of Colombia». Zyri (στα Αγγλικά). 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. His passage through the mayor’s office of the Colombian capital caused enormous controversy. The Attorney General’s Office dismissed him and prohibited him from holding public office for 15 years for handling a crisis related to the garbage collection system. However, the Superior Court of Bogotá ordered his return in response to a ruling by the Inter-American Court of Human Rights. This fact catapulted him as the leader of the Colombian left. [νεκρός σύνδεσμος]
  27. ↑ «Έτοιμος να γράψει ιστορία ο Γκουστάβο Πέτρο στην Κολομβία – Επικράτησε στον πρώτο γύρο των εκλογών». Debater.gr (στα Αγγλικά). 30 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκουστάβο_Πέτρο&oldid=10013975"